“Het was leuk!” riep hij toen we vandaag klaar waren. En liep met een grote glimlach de deur van mijn praktijk uit.

Bram, een jongen van bijna 7 jaar. Zijn moeder belde mij in september op. Hij zat net in groep 3. Als kleuter ging het moeiteloos. Nu in groep 3 heeft hij moeite met schrijven, lezen en gaat met tegenzin naar school.

Dyslexie in de familie

Bram’s moeder geeft aan dat dyslexie in de familie van vader zit en dat zij het idee hebben dat hun zoon anders leert. Ze heeft een oudergesprek gehad op school. School geeft aan Bram te willen bespreken in het zorgoverleg (leerkracht, hoofd van de school, orthopedagoge en iemand van de GGD) om van meerdere kanten te overleggen hoe ze Bram kunnen helpen en testen voor de beste aanpak. School wil de herfstsignalering afwachten en bij de Cito (in januari) kijken hoe het gaat.

Dit voelt niet echt goed bij ouders: zij hebben het idee dat ze dan te lang moeten wachten, ze willen graag iets doen. Ze voorzien dat Bram anders al die tijd niet met plezier naar school zal gaan. En dat terwijl hij het bij de kleuters geweldig vond… Moeder vraagt mijn hulp met de vraag wat ze kan doen.

Aan de slag!

Half oktober zie ik Bram voor het eerst. Ik zie – tussen al zijn pogingen om het over iets anders te hebben dan alles wat met school te maken heeft… en iets anders te doen dan wat we zouden moeten doen, door- dat hij een hele eigen schrijfwijze van de letters heeft. Hij ‘tekent’ ze als het ware na.

Ik laat moeder zien hoe ze hier thuis met Bram aan kan werken. Ze gaan hiermee aan de slag. Op een vast moment op de dag, niet te lang. Na een paar dagen krijg ik een mail dat ze bezig zijn. Moeder geeft aan, dat ze dacht: “Die letters, dat doet hij wel even, maar hij heeft zich toch een eigen schrijfwijze eigen gemaakt en zie dat maar eens af te leren, maar het komt goed. We gaan ervoor, Karen, ik hoop zo dat hij weer plezier krijgt in school, dat gun ik hem zo…”.

Wanneer Bram na 3 weken voor de 2^e keer komt, schrijft hij de meeste letters met de juiste schrijfrichting. Ik ben blij met wat ik van moeder hoor: Bram gaat met meer plezier naar school.

Ze mailt: “Bram gaat als een speer en raad eens… het gesprek vorige week was helemaal positief. De school en vooral zijn juf zijn blij verrast hoe hij het doet en steunen het initiatief dat wij willen werken met de Kernvisiemethode. Gaaf!” Hij gaat met zoveel meer plezier naar school en gaat steeds beter lezen en schrijven…Jee, wat ben ik blij dat de juf zo positief was. Ze gaf aan dat we het samen doen met als doel dat Bram lekker in zijn vel zit in de klas en vooruit gaat. Nou, dat gaat de goede kant op”.

Succeservaring

Bij de 3^e sessie (half december) laat moeder mij een mailtje van de juf zien: “De toets heeft Bram goed gemaakt, geen fouten! Ik heb hem dan ook flink geprezen. Hij had het heel goed gedaan en dat geeft natuurlijk een heel goed gevoel. Een fijne succeservaring voor hem. Hij heeft er de tijd voor genomen, hij merkt nu.. snel is niet altijd goed”.

In de sessie wil Bram nu uit zichzelf graag een woordje schrijven, wat hij geleerd heeft, hij krijgt er lol in! Dit heeft niet alleen invloed op zijn schoolprestaties, maar doordat hij meer zelfvertrouwen krijgt, ook op zijn motivatie en (werk)houding.

Steeds beter op school

In februari komt Bram weer, hij wil dolgraag een stukje lezen. Op school gaat het steeds beter. Bram leest nog wat te langzaam (hij blijft soms nog hakken en plakken), maar hij maakt weinig fouten in de tekst. Hij gist niet meer lukraak (zoals hij in het begin deed… Dan las hij ‘k-a-s-t’ en zei hij ‘boot’ bijvoorbeeld). Moeder vertelt dat de juf blij verrast is nav de Cito van januari… “Hij heeft goed zijn best gedaan en zit nergens in de ‘rode zone’.

In de periode tot eind mei heb ik een paar keer contact met moeder en ze geeft aan dat het eigenlijk heel lekker gaat. Moeder heeft regelmatig even contact met de juf, vraagt haar waar ze op school mee bezig zijn en past dit thuis toe met Bram bij het oefenen. De juf is echt heel positief verrast over hoe Bram zich het afgelopen jaar heeft ontwikkeld. “Als je niet zo consequent had geoefend, dan was hij gefrustreerd en heel ver achter gebleven. Ik ben blij met onze samenwerking, we hebben hetzelfde uitgangspunt. En…jullie kunnen trots en blij zijn, dat je vanaf het begin de dingen goed hebt opgepakt”.

Nu, half juni zie ik Bram weer: hij wil graag laten zien dat hij aan elkaar leert schrijven op school. Dit doen we met een paar woordjes van een categorie waar ze op school mee bezig zijn. Hij schrijft ze foutloos… we pakken ook een stukje van het rekenen op. Wanneer zijn vader opmerkt dat zijn oudere zus dit nog niet kan, straalt hij…

Trots

Moeder laat mij na afloop nog weten: “Bram was heel enthousiast!! Ik ben zo enorm trots op Bram. Heb met de juf zijn Cito score bekeken. Ze zei dat Bram heel goed nadenkt wat hij opschrijft en dat hij daardoor zijn dictee heel goed doet en zich niet druk maakt dat hij bijna altijd als laatste klaar is.

Rekenen een A en verder alles B. Alleen zijn tempo is te laag met lezen. Maar juf was echt ook zo blij met het resultaat en terecht!

Ik vind het echt zo fijn dat Bram zulke sprongen heeft gemaakt. Dat je een kind zó kan helpen waarbij je gebruik maakt van zijn sterke kanten….

Laatst speelden we memory met z’n allen. Wij deden echt ons best, maar hij wint het echt van ons allemaal… Tijdens de vakantie gaan we veel leuk lezen en spelenderwijs wat dingen meepikken. Tot na de zomer!”.

… zo kan het gaan…En ik kan je zeggen…. Ik ben ook trots…!

…op dit mannetje, dat hij zulke mooie stappen heeft gemaakt.

 

…op deze moeder, die met zoveel toewijding haar zoon heeft begeleid…dat ze in haar drukke bestaan consequent tijd heeft gemaakt, om iedere dag even met hem te gaan zitten om met hem te werken aan de dingen die hij op school lastig vond. Kort, speels en praktisch.

 

… op deze juf. Omdat zij verder heeft durven kijken en een andere benadering van de leerproblemen van haar leerling een kans heeft willen geven…. gekeken heeft naar het gezamenlijke doel van ouders, school en coach om ervoor te zorgen dat Bram kon groeien in groep 3 op een manier die bij hem past en met plezier naar school gaat.

Dus ook ik zeg uit de grond van mijn hart… “Bram, het was leuk met jou! En je mag trots zijn op wat je gedaan hebt! Veel plezier in groep 4!”

Hoe ik jou en je kind kan helpen?